Nizamü’l Mülk’ün Siyaset-nâmesi’ne göre Sultan Mahmud güzel yüzlü ve yakışıklı değildi... O bir gün sabah erken has odasında namaz seccadesine oturmuş namaz kılmış,önüne ayna ve tarak koymuş,ayetler okuyor ve dua okuyordu ki,veziri Ahmed b.Hasan odanın kapısından içeri girdi. Sultan aynayı yüzüne tuttu,kendi yüzünü gördü,gülümsedi. Ahmet b.Hasan’a “bu zamanda gönlümden ne geçtiğini biliyor musun?” dedi.
Vezir:”Efendimiz daha iyi bilir” dedi.
Sultan:”Yüzümün güzel olmamasından dolayı halkın beni sevmemesinden korkuyorum. Halk, padişah adetince,güzel yüzü sever” dedi.
Vezir-Ey efendimiz,halkın seni sevmesi için bir iş yap...” dedi.
Sultan-“Ne yapayım?” diye sordu.
Vezir- “Altını düşman bil ki,cümle alem seni dost edinsin” dedi. Bu söz Mahmud’un hoşuna gitti.”Bu sözün altında bir fayda vardır” dedi. Sonra Mahmut o zaman ihsan elini açtı.
FACEBOOK YORUMLAR