İlkçağda Anadolu’nun batısında Menderes ve Gediz ırmakları arasındaki bölge ve bu bölgenin kuzey tarafında oturan kavme Lidyalılar denmekteydi. Tarihte ilk önce parayı icat edenler (M.Ö.700) Lidyalılardı Efes’ten başlayıp Sard’dan geçerek doğuya doğru giden meşhur Kral Yolu’nu onlar açmışlar bu sebeple de kısa sürede çok zenginleşmişlerdi.
Lidyalıların Ünlü ve sonuncu hükümdarları Krezüs (Kroisos) Anadolu’nun bir çok yerini yönetimi altına almıştı; Ve Lidya’nın en parlak devri bu dönem olmuştu. Bu hükümdar zamanında devletin merkezi Sard şehri bir altın hazinesi haline gelmiş ve her tarafta tapınaklar,saraylar,anıtlar meydana getirilmişti. Devletin bilginleri,şairleri Sard şehrinde toplanmış ve hepsine aylık bağlanmıştı. Bu gibilerde kendisini ziyarete gelirdi.
Kendisini ziyarete gelen bilginlerden birisi de ünlü kanun adamı Solon’du... Solon ile zengin hükümdar Krezüs arasında şu şekilde bir diyalogun geçtiğini tarih kitapları yazarlar. Hazineleri altınla dolu olan hükümdar –dünyanın en mutlu kişisinin kendisi olduğunu çünkü hazinelerinin altın ve değerli taşlarla dolu olduğunu söyleyerek Solon’a “dünyanın en mutlu kişisi kimdir?” diye sorunca Solon “ ne oldum değil de ne olacağım diye düşünendir “ der. Hükümdar öteki dolu hazinelerini Solon’a tekrar tekrar gösterip yine “dünyanın en mutlu kişisi kimdir “ diye sorunca aldığı cevaplar yine aynı olur...
Aradan kısa bir süre geçer ve Lidyalılar ile Persler savaşırlar. Pers hükümdarı Kurus (Kiros) ile Kızılırmak boylarında yaptığı savaşta yenilip esir düşer. Üstelik yerine veliaht tayin edeceğini düşündüğü oğlu da ölmüştür. Dilsiz olduğu için kendisinden ümit kestiği diğer oğlunun dili açılır... Ve Sarayındaki sütunlar bile altınla kaplamalı olan Krezüs üstelik yakılarak öldürülecektir. O anda aklına ünlü reformcu, şair Solun’un sözleri gelir. Alevler arasından bağırır “ Solun...Solun ..Solun..” diye....
FACEBOOK YORUMLAR